Pera @ daycare!! Feelings for the first days..

Bugun 3. gun... Pazartesiden bu yana Pera gunduzleri bir kilisenin kresi tarafindan bakiliyor... Agustos'a kadar bir aksilik olmazsa boyle olucak... Agustos'ta USF'in kresine gidecek..

Cok zormus anne olmak, gercekten.. Her sabah 5.30da kalkip kahvaltisini hazirliyorum. Onu da 6.30da kaldiriyoruz. 7.20 gibi krese birakiyoruz. Henuz pek kimse gelmemis oldugu icin oradaki bir gorevliyle basbasa duruyor mutfakta:( Saat 8.de geliyor ogretmenler ve o zaman sinifa geciyorlar.. Butun gun sadece onu dusunuyorum. Gercekten ne yapiyor oldugunu bilmemek cok acaip yapiyor icimizi. Orada mutlu mu degil mi, anlayamiyoruz. Bir konusabilse keske anlatsa bize, noldu butun gun..

Ilk gun daha iyi gibiydi ama. dun biraz aglamis gunduz. Ogle uykusundan da aglayarak uyanmis:( Gece de hayatinda ilk kez bizimle yatti. Iki gecedir terkedilme korkusu mu yasiyor bilmiyorum, agliyor uyanip uyanip.. Mecburen yanimiza aliyoruz, hemen uyuyor yanimiza gelince. Sabahlari uyanirken biraz huysuzlaniyor cok erken oldugu ve gece zaten uyuyamadigi icin. Fakat disari cikiyoruz arabaya biniyoruz, keyfi cok yerinde oluyor.. Ama iki gundur aksamlari onu her almaya gittigimizde, bizi gorur gormez aglayarak yanimiza geliyor... Icim acaip parcalaniyor.. Butun gun onun yaninda olmak ve ne isterse onu yapmak istiyorum. Her gece eve geldigimizde yemek bile yemeyip sadece onunla oynamak istiyorum..

Canim kizim, bitanem, umarim iyisindir.. Seni cok seviyorum...